6 Şubat 2013 Çarşamba

Anlatacaklarım var! #1

       Sinirleniriz bazen, anlatmak isteriz. Susmadan, saatlerce.. Sonra fark edersin ki ne kadar sıkı dostların olursa olsun, hissettiklerini bir türlü onlara anlatamazsın. Çünkü o senin yaşadığın acıyı veya sevinci yaşayamamıştır, sen ne kadar anlatırsan anlat anlatmak istediğini anlatamazsın. İşte, tam da bu durumu yaşamamak için bu blogu açmaya ihtiyaç duydum, sinirlendiğim de mutlu olduğum da ''Dinleyin  Anlatacaklarım var'' diyebileyim. Anlattığımı daha önce yaşamış, insanlara ileteyim. Sonra bir ''oh'' çekip beni de anlayan insanlar var be diyeyim.

Küseriz bazen hayata, toplumun dayatmasına, sevdiğimiz bir dostumuza.. Anlatmak isteriz hep, dolu dolu.. Susmadan. Anlatamayız ama bir türlü, önce bir soluklanıp düşünmemiz gerekir. Her şey bittiğinde, istediğimiz gibi anlatamayız kimseye.. Anlatacaklarımız ''hıı,tamam'' ''hadi ya?'' kelimeleri arasın da sıkışır kalır.. Susarız, atarız içimize.. Ne olur peki sonra? Patlarız, bu sefer daha sıkı küseriz her şeye.. Sonra bakarsın, yalnızsın. Kimin suçu peki?

Hadi dostum, sen anlat.. Ben anlatayım, o anlatsın. Paylaşalım birbirimizle başkalarına paylaşamadıklarımızı.. Sıkı sıkı tutunalım birbirimize, zor günler için..

Albert Camus : Önümden gitme, seni izleyemeyebilirim. Arkamdan da gelme, yol gösteremeyebilirim. Yanımda yürü ve yalnızca dostum kal.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder