Küseriz bazen hayata, toplumun dayatmasına, sevdiğimiz bir dostumuza.. Anlatmak isteriz hep, dolu dolu.. Susmadan. Anlatamayız ama bir türlü, önce bir soluklanıp düşünmemiz gerekir. Her şey bittiğinde, istediğimiz gibi anlatamayız kimseye.. Anlatacaklarımız ''hıı,tamam'' ''hadi ya?'' kelimeleri arasın da sıkışır kalır.. Susarız, atarız içimize.. Ne olur peki sonra? Patlarız, bu sefer daha sıkı küseriz her şeye.. Sonra bakarsın, yalnızsın. Kimin suçu peki?
Hadi dostum, sen anlat.. Ben anlatayım, o anlatsın. Paylaşalım birbirimizle başkalarına paylaşamadıklarımızı.. Sıkı sıkı tutunalım birbirimize, zor günler için..
Albert Camus : Önümden gitme, seni izleyemeyebilirim. Arkamdan da gelme, yol gösteremeyebilirim. Yanımda yürü ve yalnızca dostum kal.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder